Of het nu is omwille van een burn-out, omwille van (langdurige) ziekte of omwille van nog iets anders, in mijn praktijk ontmoet ik regelmatig cliënten die onverwacht een tijdje thuis komen te zitten.
Hoewel we allemaal wel dromen van meer tijd voor onszelf, is die aanpassing van een vaak druk en gestructureerd werkschema naar eindeloos veel vrije tijd meestal niet eenvoudig. Mensen geven op zo’n moment aan dat ze tot niets komen, ook al willen ze wel bepaalde dingen doen in de tijd die nu beschikbaar is. Gaande van het huishouden tot hobby’s, er komt niets van in huis. Dit komt omdat er geen enkele tijdsdruk meer is. Wat vandaag niet gedaan is, kan morgen nog gedaan worden, of overmorgen, volgende week of volgende maand. Het kan op zo’n momenten helpen om een planning op te maken waarop je per dag noteert wat je wilt en/of moet doen. Dit brengt opnieuw structuur in al die vrije tijd en je zal hierdoor makkelijker in actie komen. Wanneer je de doelen op je planning haalt zal je ook weer tevredenheid ervaren.
Tegelijkertijd is ons werk in de huidige maatschappij een heel groot en belangrijk deel van ons zijn, van onze persoon.
Op zo’n moment geef ik cliënten vaak volgende vraag mee: “Wat had je de voorbije jaren willen doen en heb je niet kunnen doen?”
Vaak zijn we ons werk, dat komt ook terug bij nieuwe kennismakingen. Ons werk is op het moment dat we ons voorstellen vaak één van de eerste beschrijvingen die we, gevraagd of ongevraagd, van onszelf geven. We zien ons werk ook als onze bijdrage aan of ons nut voor deze maatschappij. Regelmatig hoor ik cliënten zeggen: “Ik zou zo graag weer gaan werken, weer iets nuttig doen.” De verplichte rust wordt op deze manier een bron van frustratie in plaats van een mogelijkheid om te herstellen. Op zo’n moment geef ik cliënten vaak volgende vraag mee: “Wat had je de voorbije jaren willen doen en heb je niet kunnen doen?” De meeste mensen moeten hier even over nadenken, vaak kunnen ze zich niet meer herinneren wanneer ze zichzelf voor het laatst de vraag gesteld hebben wat ze zelf willen omdat ze altijd zo meegesleurd werden in hun verplichtingen. De volgende sessie hoor ik vaak de meest uiteenlopende dromen en wensen, vaak zijn cliënten zelfs al ingeschreven in een nieuwe hobbyclub of allerlei activiteiten aan het plannen. Andere cliënten dromen dan weer van zonder schuldgevoel eventjes niets te kunnen doen.
Door stil te staan bij wat we nu echt willen en belangrijk vinden in het leven, zetten we de eerste stap naar een tijdsbesteding die ons tevredenheid, voldoening en rust schenkt. Misschien moeten we ons van tijd tot tijd allemaal even de vraag stellen “Wat had je de voorbije jaren willen doen en heb je niet kunnen doen?” en onszelf vervolgens ook de tijd gunnen om bezig te zijn met dingen die er voor ons – al dan niet naast ons werk – echt toe doen?
Nood aan een gesprek hierover? Maak een afspraak met mij, dan denken we samen na over wat voor jou echt telt in het leven.
